Γεια σου Ψυχή μου!

Αγαπητή Ψυχή,

Αποφάσισα να σου απευθυνθώ με ένα γράμμα αγάπη μου γιατί παρόλο που κοιταζόμαστε συνέχεια έντονα και υπάρχει κάτι έντονο δεν εκδηλώθηκε. Επειδή δεν ξέρω που να σε βρω γιατί γλυκία μου ούτε ένα τηλέφωνο δεν μου άφησες η ρουφιάνα,σου γράφω εδώ μπας και το δεις.
Η αλήθεια είναι πως ψάχνω απεγνωσμένα την αριστερή πλευρά του στήθους μου σε περίπτωση που βρίσκεσαι εκεί,τζίφος ένα παλώμενο πράγμα με αίμα βρήκα μόνο.... Δεν με νοιάζει να σε βρω,ακόμα τουλάχιστον,μου αρκεί να το διαβάσεις αυτό και ξέρω πως θα το κάνεις γιατί με παρακολουθείς ύπουλο πλάσμα και ας σου έχω περιορίσει κάθετι που έχει να κάνει με εμένα.
Λοιπόν,ήθελα να σου πω βρε συ μωρό πως είχες δίκιο,βασικά τυχαίνει να έχεις πάντα δίκιο άτιμη,το ότι εγώ δεν σε ακούω είναι μια άλλη ιστορία,ναι λοιπόν είδες το παραδέχτηκα μωρή αυτό δεν ήθελες...? Μπορεί! Καλά να μην σε αποπαίρνω κίολας, καταβάθος σ'αγαπάω αυτό γουστάρω να το παραδεχτώ η αλήθεια είναι,βέβαια πολλές φορές είσαι κυκλοθυμική(κακό αυτό) και έχεις πότε τα κάτω πότε τα πάνω σου, ξέρεις φυσικά πως αυτό επηρεάζει και εμένα αλλά επειδή είσαι και λίγο εγωμανής το προσπερνάς,αλλά στο συγχωρώ, λέω να το παίξω ανώτερος. Πολλές φορές σκέφτηκα μήπως έχεις δύο πρόσωπα,ξέρεις διπλή προσωπικότητα ή κάτι συναφές,είναι βλέπεις που έχεις τροματκικές διαφορές με την φίλη σου την Ζωή,αλλά είστε εκ διαμέτρου αντίθετες όμως και ας πηγαίνετε χέρι-χέρι με ασορτί ρουχαλάκια στις βόλτες σας,να σου πω την αμαρτία μου πήγα να σας μπερδέψω πρόσφατα αλλά κατάλαβα το λάθος και είπα να σας αγαπήσω ξεχωριστά την κάθε μια.... Τέσπα την Ζωή θα την θείξω σε άλλη φάση γιατί τελευταία με έχει τσαντίσει και ας την παίρνω με το καλό(το παίζει δύσκολη η φιλενάδα σου βλέπεις).
Και επανερχόμαστε σε σενα baby, δεν έχω καταλήξει ακόμη στο αν είσαι παρθένα ή όχι γιατί από την μια συμπεριφέρεσαι σαν παρθένα γεροντοκόρη με τα κόμπλεξ και τα κολλήματά σου,συν το ότι περνάς περιστασιακές κρίσεις πανικού και κλημακτιρίους.και από την άλλη φέρεσαι σαν απελευθερωμένη παιδούλα που απολαμβάνει τον έρωτα,την αγάπη κλπ. χωρίς δισταγμούς,ταμπέλες εμπόδια κ.α. Και για πες μου τελικά τι είσαι από τα δύο ή μήπως είσαι και τα δύο λόγω κυκλοθυμίας..? ότι και αν είσαι ρε μωρό εγώ θα σε δεχτώ και θα σε αγαπάω πάντως να το ξέρεις....
Άλλες φορές πάλι προσπάθησα να προσδιορίσω την ηλικία σου, εντάξει δεν ρωτάω να μου πεις απλά ξέρεις να αφήσεις σε εμφανές σημείο επίτηδες την ταυτότητά σου κάποια στιγμή να μάθω και εγώ,όχι τίποτα άλλο γιατί κάνεις και κάτι περίεργα και αναρωτιέμαι πόσο χρονών είναι τελικά το μωρό ;)
Να μην ξεχάσω να σου πω πως τα σημάδια σου αγαπητή κα.Μουλοχτή Ψυχή τα έχω πάρει και αυτά τα ύπουλα τα κολπάκια πιάνουν σε εμένα καλά το κατάλαβες,είσαι ένα τετραπέρατο μωρό να το θυμάσαι.....
Τέλος,να σου πω πως ανυπομονώ για την επόμενη συνάντηση μας όποτε θες εμφανίσου μωρό μου εντάξει..?!
Υ.Γ.(1) Προσπάθησε να μας τα βρεις λίγο με την Ζωή κρίμα είναι...
Υ.Γ.(2) Να ξέρεις πως σε αγαπάω πολύ,μόνο εγώ και στα δίνω όλα θέλω να πιστεύω καλά αυτό θα το μάθω στο πολύ μακρινό μέλλον.
Υ.Γ.(3) Έλα σύντομα γιατί έχω τα υπαρξιακά μου και φρόντισε να μου βρεις κανά καλό κομμάτι γιατί πιάνει κρύο και είναι καιρός για δύο.
Υ.Γ.(4) Πώς πίνεις τον καφέ είπαμε..?
Υ.Γ.(5) Άσε κανά τηλέφωνο,μια διεύθυνση έστω κρίμα είναι να κάνουμε λες και ζούμε σε άλλη εποχή.
Υ.Γ.(6) Να αρχίσεις να ακούς Πρωτοψάλτη τα λέει ωραία η αοιδός! ;)
Υ.Γ.(7) Καληνύχτα Ψυχούλα μου! :*

Μεταμεσονύκτιο πάρτυ!

Και κάπου εδώ στις σκέψεις μου βραδάκι ακούγοντας τον ξάδερφο Λάμπρο στην εξαιρετική του εκπομπή που κάνει συντροφιά με τα τραγούδια του Χ.Θηβαίου και Μ.Πασχαλίδη είπα να μπω να γράψω....
Λοιπόν είμαι καλά και έχω βάλει στόχους και ξέρω που πάω.... αχαχαχαχαχα ένα μικρό 16χρονο αγοράκι που τυχαίνει ευτυχώς ή δυστυχώς να είναι λίγο πιο μπροστά από την ηλικία του ψεύδεται ασύστολα και ιδού το ερώτημα : ''Πού σκατά πάω?''
Εύλογη η απορία μου εε μάλλον είναι ένα ερώτημα που όλοι έχετε βάλει λίγο πολύ στον εαυτό σας, και εγώ σας απαντάω πως προσωπικά πιστεύω πως απόλυτα δεν θα απαντηθεί ποτέ και αυτό είναι το νόημα, γιατί αν άλλωστε ήξερες αποκλειστικά το που πας δεν θα είχε ένα υποτυπώδες σασπένς,δεν θα είχε κάτι να περιμένεις.... Για να σου πω την αλήθεια δεν με νοιάζει που θα πάω μπορεί να έχω πολλούς αγαπημένους προορισμούς μου αρκεί να προσπαθήσω να φτάσω κάπου άλλωστε σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός,και ναι άπειρα σωστή η προηγούμενη άποψη.
Και έτσι για να κλείσω και να συνοψίσω τα παραπάνω κλείνω με μια ιστορία μπορεί να είναι αληθινή δεν ξέρω,μπορεί και έχω είναι γραμμένη με πολύ αγάπη πάντως και κεντημένη υπό την μουσική υπόκρουση των Χ.Θηβαίου και Μ.Πασχαλίδη αλλά και την ρομαντική χροιά του αγαπητού μου ξάδερφου....

Ξύπνησα και αποφάσισα να πάω μια βόλτα δεν ήξερα αρχικά που και με ποιον... Τελικά κατέληξα στην τοποθεσία ή μάλλον από που θα έκανα αφετηρία επέλεξα να αρχίσω από την παραλία της Γλυφάδας με λεωφορείο και ήξερα πως κάπου στην διαδρομή θα με περίμενε κάποιος,μα ποιος με έκαιγε να μάθω ποιος με περίμενε και έφτασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην αφετηρία μου για να βρω ποιος με περίμενε και το προορισμό μου παράλληλα. Κοιτάζοντας τον χάρτη στον σταθμό του λεωφορείου είδα πως οι δρόμοι που είχα να επιλέξω ήταν πολλοί και είχα το δίλλημα σε ποια από τις διαδρομές θα συναντήσω αυτόν ή αυτήν που θα συναντούσα.... Αποφάσισα τελικά να επιλέξω μια εντελώς τυχαία διαδρομή,κάθισα στο λεωφορείο αφού χτύπησα το εισητήριο(όντας και νομοταγής πολίτης). Σχετικά άδειο λεωφορείο,λίγος κόσμος αλλά με μια ποικιλία ηλικιών τέτοια που δεν μπορούσες να προσδιορίσεις ακριβώς έναν Μ.Ο. ηλικίας.... Είχα καθίσει δίπλα στο παράθυρο για να βλέπω την θάλασσα,έτσι γιατί η εικόνα της θάλασσας με γεμίζει με συναίσθημα ελευθερίας και ευφορίας....Δεν ήμουν και τόσο άνετος και αραχτός παρόλη τη ρομαντική κατ' εμέ κατάσταση έψαχνα απεγνωσμένα να βρω αυτόν τον κάποιον που θα έβρισκα σε αυτό το μικρό μου ταξίδι.... Μήπως είνα εκέινη η γριά η τζαλωμένη με τις σακούλες από τη  λαική που βλασφημάει και κλαίγεται για λόγο άγνωστο μάλλον μνήμες του παρελθόντος από τα συμφραζόμενα του παραμιλητού..? Μήπως ο μικρός μπόμπιρας με το σκέιτμπόρντ του που δείχνει να μην τον νοιάζει τίποτα αλλά φαίνεται σκεπτικός στο προσωπάκι του..? Μήπως εκείνος ο αγχωμένος νέος-προφανώς φοιτητής- που κάπου έχει αργήσει και κοιτάει πότε την διαδρομή και πότε το που βρισκόμαστε..? Μήπως εκείνη η μεσήλικη γυναίκα που το πρόσωπό της δείχνει πως περνάει ανά λεπτό κρίσεις πανικού και βρίσκεται στην κλημακτίριο..? Ποιος από αυτούς ή μήπως κανείς αυτό με έκανε να αγχώνομαι και με έκανε να χάνω κομμάτια της διαδρομής παρατηρώντας εξονυχιστικά τον καθένα τους.... Πφφ,κουραστικό όλο αυτό το να αναζητάς κάποιον που δεν ξέρεις ή νομίζεις πως δεν ξέρεις ποιος είναι τόσο που με πήρε ο ύπνος εκεί, πρέπει να ήταν στην μέση της διαδρομής και ξύπνησα στο τέρμα καθώς το λεωφορείο σταμάτησε.... Μα πού βρισκόμουν..? Τι ατυχία έχασα και την υπέροχη διαδρομή και δεν βρήκα και το άτομο που έψαχνα, δακρυα κύλησαν στο πρόσωπό μου,καυτά δάκρυα... Κατέβηκα από το λεωφορείο και ανακάλυψα πως βρισκόμουν στο λιμάνι του Πειραιά εκεί που τα καραβάκια έρχονται και φεύγουν όπως ο άνθρωπος έρχεται και φεύγει από την γη από αυτόν το απέραντο κόσμο.... Και ξάφνου εκεί δίπλα στη στάση του λεωφορείου,είδα έναν πεταμένο καθρέφτη-αντίκα και βρισκοτάν εκεί μέσα εκεί ήταν αυτός που έψαχνα ή όχι μάλλον ναι αυτός ήταν μυστήριο εε σάμπως θα μάθω ποτέ...?!


Καληνύχτα υποθέτω.....:)