Σας έγραψα και με γράψατε τουλάχιστον μπορώ να δεχτώ πλέον ότι υπάρχει σχέση αλληλεγγύης μεταξύ μας...
Τι να πω όλα καλά πάνε υπερβολικά καλά σε σημείο να ανησυχώ και μάλλον ξέρεις τι ξέχασα την συνταγή του να γίνεσαι καλά όταν πέφτεις ή βασικά οι συνταγές είναι πολλές και διαφορετικές..? Δεν ξέρω αυτό που ξέρω εγώ είναι πως στην επαναφορά μου από το χώμα σε όρθιος έχω απολαύσει ένα πλήρες γεύμα και έχω χορτάσει(χωρίς αυτό να σημαίνει ''Ναι ρε γαμώτο τώρα ας ξανακάνουμε μαλακίες και ας ξαναπέσουμε πάλι στον πάτο hell yeah")...
Πάντως μπορώ να πω με σιγουριά πως αυτό που με χαλάει ακόμα είναι το σχολείο το βλέπω όσο πιο θετικά μπορώ (και ναι οι βαθμοί μου κατά έναν λόγο που δεν θα καταλάβω ποτέ είναι εκτοξευμένοι στα ύψη),σίγουρα δεν θα μου λείψει το σχολείο ούτε και τα εκνευριστικά και κομπλεξικά άτομα που περιέχει(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) θέλω να φύγω,να πετάξω,να κάνω την ζωή μου να δουλέψω,να σπουδάσω,να κάνω μαλακίες χωρίς λόγο και αιτία και γενικά να ζήσω, ναι μια χαρά περνάω και η οικογένειά μου είναι υπέροχη δεν με καταπιέζει... Το πρόβλημα είναι ότι είμαι πιο μπροστά από τους άλλους,δεν το λέω ψωνίστικα ούτε τίποτα τέτοιο δεν μπορώ όμως να συναναστρέφομαι άτομα χωρίς βάθος,χωρίς κάτι,δεν θέλω το πρόχειρο(το γεύτηκα και δεν το θέλω) θέλω αυτό που κοπιάζεις για να το αποκτήσεις,δεν θέλω αυτό που βλέπω παντού ή αυτό που βλέπω στην τηλεόραση γιατί δεν έχει ουσία είναι απρόσωπο και είναι ένα υποκατάστατο που έχει δημιουργηθεί για να καλύπτει το κενό των ανθρώπων... Θέλω και επιδιώκω οι σχέσεις μου και οι σκέψεις μου να έχουν το κατάλληλο υπόβαθρο και να εμβαθύνουν...Άρα εξ αρχής αυτό το σχολείο και η πλειοψηφία των ατόμων εκεί μέσα δεν είναι στα "μέτρα μου"... Το καλό εν τέλει είναι ένα ΞΕΡΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΘΕΛΩ ;)
Καλό απόγευμα σε όλους σας! :*
