Clock....Tick....Tack....Kou....kou!

Η ζωή...

Η ζωή δεν μοιάζει με την τέχνη, μοιάζει με την κακή τηλεόραση...
-Woody Allen

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Ήρθα για να φύγω....

Αγαπητό μου κοινό με πετυχένεται σε μια φάση όπου ήρθα από την Κεφαλονιά για να πάω στην Αίγινα....



Κεφαλονιά παρτ ένα!

Κεφάλαιο ένα Πρόλογος
Ναι όλα άρχισαν όταν τελείωσαν οι αγώνες του καγιάκ στο Μεσολόγγι κάτι για το οποίο δεν θα αναφέρω κάτι παραπάνω.... Φύγαμε με εκείνο το ωραίο Άουντι Α-τρία μιας και το δικό μας αμάξι είναι ετοιμοθάνατο κάτι που και πάλι δεν θα κάτσω να αναλύσω....

Κεφάλαιο δύο Παρέα!!!!!!!!!

Πρέπει να ήταν κατά τις τεσσερισήμιση όταν πατήσαμε πόδι στα πάτρια εδάφη φτάνοντας στο σπίτι που μας περίμενε ο παππούς κάνοντας δουλειές στον κήπο το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω τριακόσια μέτρα πιο πάνω για να συναντήσω τον εξάδερφο Χάρη (δύο χρόνια μικρότερος-δύο χρόνια μεγαλύτερο μυαλό όμως) ο οποίος με υποδέχτηκε με το βιντεοπαιχνίδι του αγκαλιά....Η πρόταση του για μπάσκετ και μετά μια βόλτα στην εκκλησία ακούστηκε δελεαστική και δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη,περάσαμε το σπίτι του για να συναντήσουμε το αρκετά μεγάλο σχολείο του χωριού το οποίο ήταν παρατημένο μετά από μερικούς χαμενους για εμένα γύρους στο μπάσκετ αποφασίσαμε να πάμε στην εκκλησία....
Στην εκκλησία ήταν μια παρέα παιδιών παρατήρησα καλά και ανακάλυψα ότι δεν ήξερα κανέναν όλα άλλαξαν όταν είδα αυτήν.....


2 σχόλια:

ακόμα απάντησαν στις Σκέψεις του