Ένας διαφορετικός κόσμος!

Το καράβι είχε φτάσει στο λιμάνι του Πειραιά και παραπονέθηκα γιατί η ταινία δεν είχε τελειώσει βγήκαμε έξω αποχαιρέτησα τον κολλητό μου και προχώρησα η μάνα μου προθημοποιήθηκε να με κεράσει κάτι πρίν έρθει το λεώφορείο αλλά ο χρόνος πίεζε έτσι ήρθε το १०१ μπήκαμε μέσα στην επόμενη στάση η μάνα μου κατέβηκε για να πάει στην δουλειά της το λεωφορείο συνέχισε.....


Νέκρα μέσα στο λεωφορείο προσπάθησα να βρώ κάτι να κάνω ναι και τι ήταν αυτό απλό Σκέψεις ναι εκεί κατέφυγα μια φορά ακόμα σκεφτόμουν τον κόσμο έξω τόσο ήρεμα όλα χωρίς εμένα ναι όλα τόσο απλά....

Παρακολουθούσα την διαδρομή και ψυθίριζα ένα τραγούδι σκεφτόμουν το ΣΚ που πέρασα με τα ξαδέρφια μου και τον κολλητό μου ναι ωραία περάσαμε τέλεια ,σκέφτηκα επίσης τον επίμονο φαρσερ που επέμενε να με παίρνει με απόκρυψη και να μου λέει βλακείες ,σκέφτηκα τους αγώνες του καγιάκ και κρύος ιδρώτας έλουσε το μέτωπό μου σκέφτηκα το πόσο αποτυχημένο άτομο είμαι......

Γιατί όλα είναι τόσο ήρεμα χωρίς εμένα? Γιατί ο κόσμος κυλάει υπέροχα χωρίς εμένα τελικά ίσως όλοι έτσι νιώθουμε! Μήπως τελικά η ζωή είναι ένα όνειρο και κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε?

Υ।Γ Αγαπητό μου κοινό μην με παρατάς γράψε κάτι θα με βοηθήσει πολύ.....

Υ।Γ Το τραγούδι που ψιθύριζα!

http://www.youtube.com/watch?v=kBSR_hwKXAM